وحشی بافقی (غزلیات)/ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما

'

وحشی بافقی (غزلیات) (ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما) از وحشی بافقی

'

ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما		ما را ز درد کشته و غافل ز درد ما
از تیغ بی ملاحظه‌ی آه ما بترس		اولیست اینکه کس نشود هم نبرد ما
در آه ما نهفته خزان و بهار حسن		تأثیرهاست با نفس گرم و سرد ما
رخش اینچنین متاز که پیش از تو دیگری		کردست اینچنین و ندیدست گرد ما
سد لعب بلعجب شد و سد نقش بد نشست		تا ریختیم با تو، بد افتاد نرد ما
وحشی گرفت خاطر ما از حریم دیر		رفتیم تا کجاست دگر آبخورد ما