ناصر خسرو (قصاید)/ای زود گرد گنبد بر رفته
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | ناصر خسرو (قصاید) (ای زود گرد گنبد بر رفته) از ناصر خسرو |
' |
ای زود گرد گنبد بر رفته | خانهی وفا به دست جفا رفته | |
بر من چرا گماشتهای خیره | چندین هزار مست بر آشفته؟ | |
این دشته بر کشیده همی تازد | وان با کمان و تیر برو خفته | |
اینم کند به خطبه درون نفرین | وانم به نامه فریه کند سفته | |
من خیره مانده زیرا با مستان | هر دو یکی است گفته و ناگفته | |
گفته سخن چو سفته گهر باشد | ناگفته همچو گوهر ناسفته | |
بیدار کرد ما را بیداری | پنهان ز بیم مستان بنهفته | |
خرگوشوار دیدم مردم را | خفته دو چشم باز و خرد رفته | |
یک خیل خوگوار درافتاده | با یکدگر چو دیوان کالفته | |
یک جوق بر مثال خردمندان | با مرکب و عمامهی زربفته | |
بر سام یارده ز شر منبر | گویان به طمع روز و شبان لفته | |
مستان و بیهشان چو بدیدندم | شمع خرد فروخته بگرفته | |
زود از میان خویش براندندم | پر درد جان و ز انده دل کفته | |
آن جانور که سرگین گرداند | زهر است سوی او گل بشکفته | |
بیدار چون نشست بر خفته | خفته ز عیب خویش شود تفته | |
زیرا که سخت زود سوی بیدار | پیدا شود فضیحتی از خفته | |
ای درها به رشته در آوردم | روز چهارم از سومین هفته |