ملک الشعرا بهار (قصاید)/ما فقیران که روز در تعبیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | ملک الشعرا بهار (قصاید) (ما فقیران که روز در تعبیم) از ملک الشعرا بهار |
' |
ما فقیران که روز در تعبیم | پادشاهان ملک نیمشبیم | |
تاجداران شامل البرکات | شهریاران کامل النسبیم | |
همه با فیض محض متصلیم | همه با نور پاک منتسبیم | |
همه دلدادگان پاکدلیم | همه تردامنان خشکلبیم | |
از فراغت میان ناز و نعیم | وز ملامت میان تاب و تبیم | |
گاه گلگشت خلد را کوثر | گه تنور جحیم را لهبیم | |
بر ما دوزخ و بهشت یکی است | که به هرجا رضای او طلبیم | |
خلق عالم سرند و ما مغزیم | اهل گیتی تناند و ما عصبیم | |
قول ما حجت است در هر کار | ز آنکه ما مردمان بلعجبیم | |
فرح و انبساط خلق از ماست | گرچه خود جمله در غم و کربیم | |
ما زبان فرشتگان دانیم | زآنکه شاگرد کارگاه ربیم |