ملک الشعرا بهار (قصاید)/بهارا! بهل تا گیاهی برآید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | ملک الشعرا بهار (قصاید) (بهارا! بهل تا گیاهی برآید) از ملک الشعرا بهار |
' |
بهارا! بهل تا گیاهی برآید | درخشی ز ابر سیاهی برآید | |
در این تیرگی صبر کن شام غم را | که از دامن شرق ماهی برآید | |
بمان تا در این ژرف یخزار تیره | به نیروی خورشید راهی برآید | |
وطن چاهسار است و بند عزیزان | بمان تا عزیزی ز چاهی برآید | |
به بیداد بدخواه امروز سر کن | که روز دگر دادخواهی برآید | |
بر این خاک تیغ دلیری بجنبد | وز این دشت گرد سپاهی برآید | |
ز دست کس ار هیچ ناید صوابی | بهل تا ز دستی گناهی برآید | |
مگر از گناهی بلایی بخیزد | مگر از بلایی رفاهی برآید | |
مگر از میان بلا گرمگاهی | ز حلقوم مظلوم آهی برآید | |
مگر ز آه مظلوم گردی بخیزد | وز آن گرد، صاحب کلاهی برآید |