محتشم کاشانی (غزلیات از رسالهی جلالیه)/هر کجا حیرانم اندر چشم گریانم توئی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | محتشم کاشانی (غزلیات از رسالهی جلالیه) (هر کجا حیرانم اندر چشم گریانم توئی) از محتشم کاشانی |
' |
هر کجا حیرانم اندر چشم گریانم توئی | روی در هرکس که دارم قبلهی جانم توئی | |
گرچه در بزم دگر شبها چو شمعم در گداز | آن که هر دم میکشد از سوز پنهانم توئی | |
گرچه هستم موج خور در بحر شوق دیگری | آن که از وی غرقه صد گونه طوفانم توئی | |
گرچه خالی نیست از سوز بت دیگر دلم | آن که آتش میزند در ملک ایمانم توئی | |
گرچه بنیاد حضورم نیست زان مه بیقصور | جنبش افکن در بنای صبر و سامانم توئی | |
گرچه زان گل همچو بلبل نیستم بینالهی | غلغلافکن در جهان از آه و افغانم توئی | |
گرچه نمناکست زان یک دانهی گوهر دیدهام | قلزم انگیز از دو چشم گوهر افشانم توئی | |
گرچه میآلایم از دیدار او دامان چشم | گلرخی کز عصمت او پاک دامانم توئی | |
گرچه جای دیگرم در بندگی چون محتشم | آن که او را پادشاه خویش میدانم توئی | |
تبارک الله ازین پادشاه وش صنمی | که مردمش ز بت خود عزیزتر دانند | |
کنند جای دگر بندگی ولی او را | به صدق دل همه جا پادشاه خود خوانند |