محتشم کاشانی (غزلیات)/ای ابرویت به وقت اشارت زبان حسن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | محتشم کاشانی (غزلیات) (ای ابرویت به وقت اشارت زبان حسن) از محتشم کاشانی |
' |
ای ابرویت به وقت اشارت زبان حسن | شهرت ده زبان دگر در زمان حسن | |
ز آمد شد خیال تو در شاه راه چشم | از یکدگر نمیگسلد کاروان حسن | |
از تیر عشق اهل زمین پر برآورند | آرد چو غمزهات به کشاکش کمان حسن | |
خوبی به غایتی که زلیخا نمیبرد | در جنب خوبی تو به یوسف گمان حسن | |
چندان نیافریده دل اندر جهان مرا | کان بت کند ببردنشان امتحان حسن | |
عالم ز دل تهی شد و آن مه نمیدهد | از دلبری هنوز زمانی امان حسن | |
روزی که صدهزار سر از تن بیفکند | باشد به جرم بد مددی سرگران حسن | |
چشمت که گرم تربیت مرغ غمزه است | شهباز پرور آمده در آشیان حسن | |
جز بهر پیشکاری حسنت جهان نداد | پیش از تصرف تو به یوسف جهان حسن | |
میداشت بهر فتنه آخر زمان نگاه | آیینهات زمانه در آیننهدان حسن | |
از نوبهار حسن چه گلها که بشکفد | روزی که گرد روی تو گردد خزان حسن | |
تا غارت بهار چمنها کند خزان | بادا دعای محتشمت پاسبان حسن |