مثنوی معنوی/مناجات
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دفتر پنجم مثنوی (مناجات) از مولوی |
' |
ای خدای بینظیر ایثار کن | گوش را چون حلقه دادی زین سخن | |
گوش ما گیر و بدان مجلس کشان | کز رحیقت میخورند آن سرخوشان | |
چون به ما بویی رسانیدی ازین | سر مبند آن مشک را ای رب دین | |
از تو نوشند ار ذکورند ار اناث | بیدریغی در عطا یا مستغاث | |
ای دعا ناگفته از تو مستجاب | داده دل را هر دمی صد فتح باب | |
چند حرفی نقش کردی از رقوم | سنگها از عشق آن شد همچو موم | |
نون ابرو صاد چشم و جیم گوش | بر نوشتی فتنهی صد عقل و هوش | |
زان حروفت شد خرد باریکریس | نسخ میکن ای ادیب خوشنویس | |
در خور هر فکر بسته بر عدم | دم به دم نقش خیالی خوش رقم | |
حرفهای طرفه بر لوح خیال | بر نوشته چشم و عارض خد و خال | |
بر عدم باشم نه بر موجود مست | زانک معشوق عدم وافیترست | |
عقل را خط خوان آن اشکال کرد | تا دهد تدبیرها را زان نورد |