مثنوی معنوی/قصهی منافقان و مسجد ضرار ساختن ایشان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دفتر دوم مثنوی (قصهی منافقان و مسجد ضرار ساختن ایشان) از مولوی |
' |
یک مثال دیگر اندر کژروی | شاید ار از نقل قرآن بشنوی | |
این چنین کژ بازیی در جفت و طاق | با نبی میباختند اهل نفاق | |
کز برای عز دین احمدی | مسجدی سازیم و بود آن مرتدی | |
این چنین کژ بازیی میباختند | مسجدی جز مسجد او ساختند | |
سقف و فرش و قبهاش آراسته | لیک تفریق جماعت خواسته | |
نزد پیغامبر بلابه آمدند | همچو اشتر پیش او زانو زدند | |
کای رسول حق برای محسنی | سوی آن مسجد قدم رنجه کنی | |
تا مبارک گردد از اقدام تو | تا قیامت تازه بادا نام تو | |
مسجد روز گلست و روز ابر | مسجد روز ضرورت وقت فقر | |
تا غریبی یابد آنجا خیر و جا | تا فراوان گردد این خدمتسرا | |
تا شعار دین شود بسیار و پر | زانک با یاران شود خوش کار مر | |
ساعتی آن جایگه تشریف ده | تزکیهمان کن ز ما تعریف ده | |
مسجد و اصحاب مسجد را نواز | تو مهی ما شب دمی با ما بساز | |
تا شود شب از جمالت همچو روز | ای جمالت آفتاب جانفروز | |
ای دریغا کان سخن از دل بدی | تا مراد آن نفر حاصل شدی | |
لطف کاید بی دل و جان در زبان | همچو سبزهی تون بود ای دوستان | |
هم ز دورش بنگر و اندر گذر | خوردن و بو را نشاید ای پسر | |
سوی لطف بی وفایان هین مرو | کان پل ویران بود نیکو شنو | |
گر قدم را جاهلی بر وی زند | بشکند پل و آن قدم را بشکند | |
هر کجا لشکر شکسته میشود | از دو سه سست مخنث میبود | |
در صف آید با سلاح او مردوار | دل برو بنهند کاینک یار غار | |
رو بگرداند چو بیند زخم را | رفتن او بشکند پشت ترا | |
این درازست و فراوان میشود | وآنچ مقصودست پنهان میشود |