مثنوی معنوی/بیان آنک نور که غذای جانست غذای جسم اولیا میشود تا او هم یار میشود روح را کی اسلم شیطانی علی یدی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دفتر پنجم مثنوی (بیان آنک نور که غذای جانست غذای جسم اولیا میشود تا او هم یار میشود روح را کی اسلم شیطانی علی یدی) از مولوی |
' |
گرچه آن مطعوم جانست و نظر | جسم را هم زان نصیبست ای پسر | |
گر نگشتی دیو جسم آن را اکول | اسلم الشیطان نفرمودی رسول | |
دیو زان لوتی که مرده حی شود | تا نیاشامد مسلمان کی شود | |
دیو بر دنیاست عاشق کور و کر | عشق را عشقی دگر برد مگر | |
از نهانخانهی یقین چون میچشد | اندکاندک رخت عشق آنجا کشد | |
یا حریص االبطن عرج هکذا | انما المنهاج تبدیل الغذا | |
یا مریض القلب عرج للعلاج | جملة التدبیر تبدیل المزاج | |
ایها المحبوس فی رهن الطعام | سوف تنجو ان تحملت الفطام | |
ان فیالجوع طعام وافر | افتقدها وارتج یا نافر | |
اغتذ بالنور کن مثل البصر | وافق الاملاک یا خیر البشر | |
چون ملک تسبیح حق را کن غذا | تا رهی همچون ملایک از اذا | |
جبرئیل ار سوی جیفه کم تند | او به قوت کی ز کرکس کم زند | |
حبذا خوانی نهاده در جهان | لیک از چشم خسیسان بس نهان | |
گر جهان باغی از نعمت شود | قسم موش و مار هم خاکی بود |