مثنوی معنوی/بیان آنک خطای محبان بهترست از صواب بیگانگان بر محبوب
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دفتر سوم مثنوی (بیان آنک خطای محبان بهترست از صواب بیگانگان بر محبوب) از مولوی |
' |
| آن بلال صدق در بانگ نماز | حی را هی همی‌خواند از نیاز | |
| تا بگفتند ای پیمبر راست نیست | این خطا اکنون که آغاز بناست | |
| ای نبی و ای رسول کردگار | یک مذن کو بود افصح بیار | |
| عیب باشد اول دین و صلاح | لحن خواندن لفظ حی عل فلاح | |
| خشم پیغامبر بجوشید و بگفت | یک دو رمزی از عنایات نهفت | |
| کای خسان نزد خدا هی بلال | بهتر از صد حی و خی و قیل و قال | |
| وا مشورانید تا من رازتان | وا نگویم آخر و آغازتان | |
| گر نداری تو دم خوش در دعا | رو دعا می‌خواه ز اخوان صفا |