لیبرال دموکراسی

لیبرال دمکراسی

لیبرال دمکراسی واژه دیگری است برای جنبش کاپیتالیستی یا سرمایه‌داری. امروزه حزب مشروطه در باره این می گوید که ایران می باید به سوی لیبرال دمکراسی سوق داده شود. لیبرال دمکراسی را علیه سوسیال دمکراسی بر پا می دارند. همانند سوسیال دمکراسی برای لیبرال دمکراسی نیز واژه پارسی وجود ندارد. امروزه هنگامی که درباره لیبرال دمکراسی گفتگو می شود واژه نئولیبرالیسم به کار گرفته می شود که به چم بازار آزاد سرمایه‌داری می باشد. بازار آزاد سرمایه داری یعنی خصوصی سازی، برداشتن یا کاهش دادن قانون های که درباره امور اقتصادی وجود دارد، گلوبالیزیشن یا جهانی شدن، تجارت آزاد، کاهش هزینه‌های دولت. شناخته شده ترین سیاستمدار نئولیبرالیسم مارگارت تاچر بود. شناخته شده ترین کمپانی های لیبرال اکونومی کمپانی های نفتی بودند، به ویژه بریتیش پترولیوم. نمونه ای با بریتیش پترولیوم می آوریم تا ببینیم لیبرال دمکراسی چگونه کار می کند.

بریتیش پترولیوم با نام انگلو –پرژن اویل کمپانی یا شرکت نفت ایران و انگلیس در ۲۵ فروردین ماه ۱۲۸۸ خورشیدی برابر ۱۴ آپریل ۱۹۰۹ در لندن ثبت شد. این کمپانی امیتاز بهره‌برداری از نفت ایران را برای ۱۶ سال داشت. بر پایه این قرارداد ایران می بایستی که شانزده درسد از بهره به دست آمده از فروش نفت ایران را دریافت دارد. اما چه اندازه نفت استخراج شود و به چه بهایی فروخته شود را شرکت نفت ایران وانگلیس تعیین می کرد. برای ترابر نفت شرکت نفت کمپانی دیگری به نام بریتیش تانکر کمپانی بنیاد نهاد. سودهای به دست آمده شرکت تانکر انگلیسی کامل در دست انگلیس ها ماند و سهمی به ایران ندادند. تا سال ۱۹۷۴ به درازا کشید تا سرانجام نفت ایران ملی شد و در بیست و پنجمین سالگرد انقلاب شاه و مردم شاهنشاه ایران ملی شدن نفت را اعلام نمودند و در روز فرخنده ۴ امرداد ماه ۱۳۵۳ قانون ملی شدن نفت از مجلس شورای ملی گذشت. پنج سال پس از ملی شدن نفت ، شاه ایران ناچار به ترک ایران شد زیرا که از سال ۱۹۷۹ شاهنشاه دیگر حاضر نبودند نفت ایران را ارزان به غرب بفروشند. نئو لیبرالیسم ابزار سیاسی کشورهای غربی است تا اقتصادی اینترسه اقتصادی خود را در جهان پیاده کنند و به دست بیاورند.

چرا یک حزب که بر خود نام مشروطه را نهاده است زیر فرنام خود را لیبرال دمکرات گزاشته است و خود را با لیبرال دمکراسی پیوند می دهد که این برای هیچ ایرانی قابل فهم نیست. مشروطه جنبشی است که ایرانیان کوشش کردند تا از سیاست قاجاریان که از خارجیان وام بگیرند و امتیاز گمرکات و شیلات و راه ها و ... به آنان بدهند خود را رها سازند. مشروطه خواهان در گام نخست جنگیدند تا یک پارلمان قدرتمند را بر روی کار بیاورند. یکی از مهمترین کارهای مجلس نخست این بود که قانونی تصویب کنند که هر گونه امتیاز به خارجی باید از مجلس شورای ملی بگزرد. مهمترین شاهکار مجلس شورای ملی از میان برداشتن قرارداد ننگین ۱۹۱۹ میان قاجاریان و انگلستان بود.

قرارداد ۱۹۱۹ ایران و انگلیس‏ قراردادی بود که در ۱۷ امرداد ۱۲۹۸ برابر با ۹ اوت ۱۹۱۹ میان دولت ایران و دولت انگلستان بسته شد و بر اساس این قرارداد استعماری ایران کشوری تحت‌الحمایه انگلستان درآمد. این قرارداد با امضای حسن وثوق وثوق‌الدوله نخست‌وزیر و برادر بزرگ احمد قوام قوام‌السلطنه، اکبر میرزا صارم‌الدوله وزیر دارایی و فیروز میرزا نصرت‌الدوله (فرزند فرمانفرما) وزیر خارجه بسته شد.

دومین شاهکار مجلس شورای ملی نتقرض کردن سلسله قاجار بود و به نام خوشبختی ملت ایران برگزیدن رضا شاه پهلوی به پادشاهی ایران بود. قاجاریان کشور ایران را ملک خصوصی خود می دانستند که به میل خود کشور ایران را چپاول کنند. هنگامی که حکومت قاجاریان برانداخته شد میلیون ها پوند انگلیسی و روبل روسی قرض های خصوصی قاجاریان برای خوشگزارانی هایشان مانده بود که مردم ایران این قرض ها به دو دولت روس و انگلیس بازپرداخت کردند. سومین کاری که رضا شاه بزرگ به انجام رساند تشکیل یک دولت قدرتمند بود و با سرمایه گزاری دولت کارخانه های مورد نیاز مردم را بنیاد نهاد مانند کارخانه قند و شکر کارخانه های پارچه بافی . از شگفت آورترین کارهای رضا شاه بزرگ ساختن راه آهن سراسری ایران با پول ایران بود بدون اینکه ریالی از خارجی وام گرفته شود. همه کارهای رضا شاه بزرگ بر پایه قانون اساسی مشروطه انجام یافت و همه در تضاد با سیاست نئولیبرالیسم می باشند. نئولیبرالیسم یعنی کمپانی های خصوصی راه آهن را می سازند یا کارخانه قند و شکر و پارچه بافی را سرمایه اش را می دهند و می سازند. سود به دست آمده از فروش فرآورده های این کارخانه مستقیم به جیب این افراد سرازیر می شود.

آنچه را که رضا شاه بزرگ آغاز کرد محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در ابعا بیار بزرگتری ادامه داد. شاهنشاه آریامهر جنگل های ایران دشت ها و چراگاه ها آب ها و منابع زیرزمینی و روی زمینی را از افرادی که خود را مالک این ثروت خوانده بودند گرفت و ملی کرد. آریامهر رژیم ارباب رعیتی را برکند و زمین های کشاورزی را میان برزگران تقسیم نمود و از آنان کشاورزان مالک ساخت. آریامهر شاهنشاه ایران کارگران را در سود خالص کارخانه ها شریک نمودند. هم چنین شاهنشاه ایران از درآمد دولت صنایع پتروشیمی را بنیاد نهاد. اگر محمدرضا شاه پهلوی آریامهر لیبرال دمکرات بود جنگل ها و آب ها و معدن های روی زمینی و زیر زمینی را در دست مالکان خصوصی رها می ساخت. فیودال های ایران کماکان بزرگ زمینداران ایران می ماندند و سهام کارخانه ها تنها در دست ثروتمندان می چرخید و کارگران دست خالی می ماندند.

ساختن صنایع پتروشیمی به دست کمپانی های نفتی بین المللی انجام می یافت و سود به دست آمده به دست خارجی می افتاد. شاهنشاه خردمند ایران گفتند که فیودالیسم جدیدی برای ایران نمی خواهند مانند فیودالیسم صنعتی.

معنای لیبرال دمکراسی را می توان در امریکا دید. کمپانی هایی که در سراسر دنیا فعال هستند مانند گوگل مایکروسافت آمازون میلیاردها دلار سود به دست می آورند و در عمل مالیاتی به دولت امریکا نمی پردازند. تا به امروز همه امریکایی ها زیر پوشش بیمه درمانی قرار ندارند چیزی که دراروپا یکی از باید هاست. در کشور عزیزمان ایران نیز مانند سیستم درمانی اروپا می داشتیم اگر شاهنشاه ایران سایه اش بر سر ما می ماند. کارگران آمریکایی در سود کارخانه ها سهیم نیستند در جایی که کارگران ایرانی از سال ۱۳۴۱ با انقلاب سپید در سود کارخانه سهیم بودند سیزده ماه حقوق داشتند یک ماه تعطیلات در شمال ایران داشتند و غذای گرم و مقوی در کارخانه و استخر و وسایل ورزشی و سالن خواب در کارخانه .

راه آهن در امریکا از سوی کمپانی های خصوصی ساخته شد و چند تنی میلیاردر شدند . در ایران دولت راه آهن را ساخت و سود راه آهن برای مردم هزینه شد. کمپانی های نفتی در امریکا را کمپانی های خصوصی راه انداختند و انگشت شماری مانند خانواده راکفلر میلیاردر شدند. در ایران نفت ملی شد و سود به دست آمده برای عمران و آبادی کشور و رفاه مردم ایران خرج شد. مانند خانه سازی برای همه تغذیه رایگان تحصیل رایگان کمک هزینه تحصیلی تورهای بسیار ارزان در ایران و در خارج از کشور که بیشتر هزینه آن را دولت می پرداخت.

حزبی مانند حزب مشروطه که ادعا می کنند که برای بازگرداندن پادشاهی در ایران می کوشند چگونه می توانند خود را حزب مشروطه بنامند. مشروطه یک جنبش است و حزب نیست. مشروطه یعنی کانستیتیوشنال مونارکی یا حکومت پارلمانی شاهنشاهی با یک دولت قدرتمند و توانمند که بهترین را برای مردم کشور می خواهد و به انجام می رساند و پیوسته به دنبال برآوردن خواست های مردم ایران می باشد.

لیبرال دمکرات یعنی دولت ضعیف و هر کسی باید خودش مواظب خودش باشد. مانند امریکا که هر کسی باید جور خودش را خودش از آب بیرون بکشد و دولت کاری به کار آدم ها ندارد. این مدل لیبرال دمکراسی برای جامعه ای مانند امریکا که مردمش ریشه ای ندارند و مهاجرین از سراسر جهان می باشد خوب است هیچ یک میهنی ندارند ریشه در جایی ندارند و امریکایی شده اند. این چیزی است که ملایان برای ایران می خواهند واردات آدم ها از کشورهای وامانده جا مانده افغاسنتان و پاکستان و کشورهای عربی سامی نژاد و به آنان شناسنامه ایرانی می دهند. جنگل ها و آب ها و چراگاه ها و ثروت های روی زمین و زیر زمین ایران را خصوصی کرده اند و میان خودشان تقسیم کرده اند. مانند زمان قاجار امتیاز جزیره کیش به چینی ها داده شده است. ملایان مانند قاجار ایران را ملک خصوصی خود می دانند و آن را هر گونه که دلشان خواست چپاول می کنند. احمدی نژاد درست می گوید زمانی که در برابر رسانه ها ابراز می دارد که او یک لیبرال دمکرات است و در ماهنامه اندیشه پویا شماره ۷۳ روی جلد را احمدی نژاد با لیبرال دمکراتی اش به خود اختصاص داده است.

ملایان بر پایه لیبرال دموکراتی دولتی ضعیف بر پا کردند ثروت کشور را برای خود ویژه ساختند و با پاسداران یک سازمان بین المللی راه انداختند مانند یک کمپانی بین المللی سرمایه داری که سازمان های و شعبه های دیگری دارد و میلیاردها دلار سود می برد. پاسداران سازمانی است که همه قاچاق ها به و از ایران زیر نظر آنها انجام می شود و در خرید و فروش اسلحه در جهان مشغول است. برای مردم ایران چیزی باقی نمی ماند. در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان گرسنگی و بیکاری و بیماری فقر و سوتغذیه بی آیندگی چیره است. مردم را به حال خودشان گزاشته اند و آنان را به خدا و پیامبر حواله می دهند و حکومت و دولت به خود مشغولند.

کسی که ایران را می خواهد نجات دهد نمی تواند مشروطه خواه و همزمان لیبرال دمکرات باشد. تنها آینده ای که ایران دارد مشروطه شاهنشاهی است. نه سوسیال دمکراتی و لیبرال دمکراتی یعنی ادامه بدبختی و بیچارگی و

شگفت آور است که سوسیال دمکرات ها و لیبرال دمکرات ها یکدیگر را یافته اند و متحد شده اند همان اتحاد نامقدس سرخ و سیاه نوین

آشکار است که سوسیال دمکرات ها فراموش کرده اند که کارگران ایران در بهشتی کار می کردند و این جثومه های خیانت و پستی آمدند تا کارگران ایران را رهایی بخشند . امروز کارگران ایران گرسنه و درمانده و ماه ها حقوق نگرفته و شرمنده از خانواده هیچ یک از این کمونیست های خاین یادی از آنها نمی کند. نایود شوید با ایدیولوژی های بیمارتان.

پاینده ایران – جاوید شاه – برقرار باد مشروطه شاهنشاهی ایران