فخرالدین عراقی (غزلیات)/ساقی، قدحی می مغان کو؟
| ' | فخرالدین عراقی (غزلیات) (ساقی، قدحی می مغان کو؟) از فخرالدین عراقی |
' |
ساقی، قدحی می مغان کو؟ مطرب غزل تر روان کو؟ آن مونس دل کجاست آخر؟ و آن راحت جان ناتوان کو؟ آیینه‌ی سینه زنگ غم خورد آن صیقل غمزدای جان کو؟ از زهد و صلاح توبه کردم مخمور میم، می مغان کو؟ اسباب طرب همه مهیاست آن زاهد خشک جان فشان کو؟ گر زهد تو نیست جمله تزویر ترک بد و نیک و سوزیان کو؟ ور از دو جهان کران گرفتی جان و دل و دیده در میان کو؟ با شاهد و شمع در خرابات عیش خوش و عمر جاودان کو؟ در صومعه چند زهد ورزیم؟ صحرا و گل و می مغان کو؟ چون بلبل بی‌نوا چه باشیم؟ بوی خوش باغ و بوستان کو؟ ما را چه ز باغ و بوی گلزار؟ بوی سر زلف دلستان کو؟ با دل گفتم: مرا نگویی کان یار لطیف مهربان کو؟ ور یافته‌ای ازو نشانی خونابه‌ی چشم خون فشان کو؟ با هم بودیم روزکی چند آن عیش کجا و آن زمان کو؟ دل گفت: هر آنچه او ندانست از وی چه نشان دهیم: آن کو؟ با این همه جهد می کنم هم باشد که دمی شود چنان کو خواهد که فدا کند عراقی جان در ره او، ولیک جان کو؟