عطار (غزلیات)/گر از میان آتش دل دم برآورم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (گر از میان آتش دل دم برآورم) از عطار |
' |
گر از میان آتش دل دم برآورم | زان دم دمار از همه عالم برآورم | |
در بحر نیلی فلک افتد هزار جوش | گر یک خروش از دل پر غم برآورم | |
گر ماتم دلم به مراد دلم کشم | افلاک را ز جامهی ماتم برآورم | |
هر دم ز آتش دل اخگرفشان خویش | صد شعله زین فروخته طارم برآورم | |
هر روز صبح را، ز دمم دم فرو شود | زیرا که من دمی که زنم دم برآورم | |
چون همدمی نیافتم اندر همه جهان | از راز خویش پیش که یکدم برآورم | |
یکدم که پایبستهی صد گونه درد نیست | دستم نمیدهد که مسلم برآورم | |
چوگان کنم ز آه خود آخر سحرگهی | گردون چو گو به حجلهی طارم برآورم | |
عطار را چگونه رسانم به کام دل | چون من دمی به کام دلم کم برآورم |