عطار (غزلیات)/چو نقاب برگشائی مه آن جهان برآید
| ' | عطار (غزلیات) (چو نقاب برگشایی مه آن جهان برآید) از عطار |
' |
چو نقاب برگشایی مه آن جهان برآید ز فروغ نور رویت ز جهان فغان برآید هم دورهای عالم بگذشت و کس ندانست که رخ چو آفتابت ز چه آسمان برآید ز دو لعل جان‌فزایت دو جهان پر از گهر شد چو تو گوهری ندانم ز کدام کان برآید دل و جان عاشقانت ز غمت به جوش آید چو ز سر سینه نامت به سر زبان برآید ره عشق چون تویی را که سزد، کسی که بیخود چو فرو شود به کویت ز همه جهان برآید چه ره است این که هرکس که دمی بدو فروشد نه ازو خبر بماند نه ازو نشان برآید همه عمر عاشق تو شب و روز آن نکوتر که ز کفر و دین بیفتد که ز خان و مان برآید ز حجاب اگر برآیی برسند خلق در تو پس از آن دم اناالحق ز جهانیان برآید منم و غم تو دایم که کسی که در غم تو به تو در گریخت غمگین، ز تو شادمان برآید چو غم تو هست جانا چه غمم بود که دل را غم تو به غمگساری ز میان جان برآید ز پی تو جان عطار اگرش قبول باشد ز مکان خلاص یابد چو به لامکان برآید