عطار (غزلیات)/چه عجب کسی تو جانا که ندانمت چه چیزی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (چه عجب کسی تو جانا که ندانمت چه چیزی) از عطار |
' |
چه عجب کسی تو جانا که ندانمت چه چیزی | تو مگر که جان جانی که چو جان جان عزیزی | |
ز کجات جویم ای جان که کست نیافت هرگز | ز که خواهمت که با کس ننشینی و نخیزی | |
تن و جان برفته از هش ز تو تا تو خود چه گنجی | دل و دین بمانده واله ز تو تا تو خود چه چیزی | |
بنگر که چند عاشق ز تو خفتهاند در خون | ز کمال غیرت خود تو هنوز می ستیزی | |
چه کشی مرا که من خود ز غم تو کشته گردم | چو منی بدان نیرزد که تو خون من بریزی | |
چو ز زلف خود شکنجی به میان ما فکندی | به میان در آی آخر ز میان چه میگریزی | |
چو نیافت جان عطار اثری ز ذوق عشقت | بفروخت ز اشتیاقت ز دل آتش غریزی |