عطار (غزلیات)/پیش رفتن را چو پیشان بستهاند
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (پیش رفتن را چو پیشان بستهاند) از عطار |
' |
پیش رفتن را چو پیشان بستهاند | بازگشتن را چو پایان بستهاند | |
پس نه از پس راه داری نه ز پیش | کز دو سو ره بر تو حیران بستهاند | |
پس تو را حیران میان این دو راه | عالمی زنجیر در جان بستهاند | |
بی قراری زانکه در جان و دلت | این همه زنجیر جنبان بستهاند | |
چون عدد گویی تو دایم نه احد | هم عدد در تو فراوان بستهاند | |
حرص زنجیر است این سر فهم کن | تا بری پی هرچه زینسان بستهاند | |
حرص باید تا تو زر جمعآوری | تا کند وام از تو این زان بستهاند | |
چون عوض خواهی تو زر را گویدت | چار طاقت خلد رضوان بستهاند | |
چون رسی در خلد گوید نفس خلد | از برای نفس انسان بستهاند | |
مرد جانی جمع شود بگذر ز نفس | زانکه دل در تو پریشان بستهاند | |
در علفزاری چه خواهی کرد تو | چون تو را در قید سلطان بستهاند | |
قرب سلطان جوی و مهمانی مخواه | کان خیال از بهر مهمان بستهاند | |
جان به ما ده تا همه جانان شوی | کین همه از بهر جانان بستهاند | |
هم چنین یک یک صفت می کن قیاس | کان همه زنجیر از اینسان بستهاند | |
تو به یکیک راه میبر سوی دوست | لیک دشوار است و آسان بستهاند | |
چون به پیشان راه بردی، برگشاد | بر تو هر در کان ز پیشان بستهاند | |
چون رسی آنجا شود روشن تو را | پردهای کز کفر و ایمان بستهاند | |
جز به توحیدت نگردد آشکار | آنچه در جان تو پنهان بستهاند | |
جان عطار ای عجب چون سایهای است | لیک در خورشید رخشان بستهاند |