عطار (غزلیات)/هر گدایی مرد سلطان کی شود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (هر گدایی مرد سلطان کی شود) از عطار |
' |
هر گدایی مرد سلطان کی شود | پشهای آخر سلیمان کی شود | |
نی عجب آن است کین مرد گدا | چون که سلطان نیست سلطان کی شود | |
بس عجب کاری است بس نادر رهی | این چو عین آن بود آن کی شود | |
گر بدین برهان کنی از من طلب | این سخن روشن به برهان کی شود | |
تا نگردی از وجود خود فنا | بر تو این دشوار آسان کی شود | |
گفتمش فانی شو و باقی تویی | هر دو یکسان نیست یکسان کی شود | |
گرچه هم دریای عمان قطرهای است | قطرهای دریای عمان کی شود | |
گر کسی را دیده دریابین نشد | قطرهبین باشد مسلمان کی شود | |
تا نگردد قطره و دریا یکی | سنگ کفرت لعل ایمان کی شود | |
جمله یک خورشید میبینم ولیک | میندانم بر تو رخشان کی شود | |
هر که خورشید جمال او ندید | جانفشان بر روی جانان کی شود | |
صد هزاران مرد میبینم ز عشق | منتظر بنشسته تا جان کی شود | |
چند اندایی به گل خورشید را | گل بدین درگه نگهبان کی شود | |
از کفی گل کان وجود آدم است | آن چنان خورشید پنهان کی شود | |
گر به کلی برنگیری گل ز راه | پای در گل ره به پایان کی شود | |
نه چه میگویم تو مرد این نهای | هر صبی رستم به دستان کی شود | |
کی توانی شد تو مرد این حدیث | هر مخنث مرد میدان کی شود | |
تا نباشد همچو موسی عاشقی | هر عصا در دست ثعبان کی شود | |
عمرت ای عطار تاوان کردهای | بر تو آن خورشید تابان کی شود |