عطار (غزلیات)/هر روز ز دلتنگی جایی دگرم بینی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (هر روز ز دلتنگی جایی دگرم بینی) از عطار |
' |
هر روز ز دلتنگی جایی دگرم بینی | هر لحظه ز بی صبری شوریده ترم بینی | |
در عشق چنان دلبر جان بر لب و لب برهم | گه نعرهزنم یابی گه جامهدرم بینی | |
در دایرهی گردون گر در نگری در من | چون دایرهای گردان بی پای و سرم بینی | |
چندان که درین دریا میجویم و میپویم | از آتش دل هر دم لبخشکترم بینی | |
از بسکه به سرگشتم چون چرخ فلک بر سر | چون چرخ فلک دایم زیر و زبرم بینی | |
در ره گذرت جانا با خاک شدم یکسان | تا بو که برون آیی بر رهگذرم بینی | |
بر خاک درت زانم تا گر ز سر خشمی | بر بنده بدر آیی بر خاک درم بینی | |
نی نی که نمیخوام کز من اثری ماند | آن به که درین وادی رفته اثرم بینی | |
تا در ره تو مویی هستیم بود باقی | صد پرده از آن مویی پیش نظرم بینی | |
چون شمع سحرگاهی میسوزم و میگریم | چون صبح برآ آخر تا یک سحرم بینی | |
در ماتم هجر تو از بس که کنم نوحه | زیر بن هر مویی صد نوحه گرم بینی | |
گر آب خورم روزی صد کوزه بگریم خون | گر قوت خورم یک شب خون جگرم بینی | |
خاک است مرا بستر خشت است مرا بالین | ور هیچ نخفتم من خوابی دگرم بینی | |
خون جگر عطار خورد این تن و خفت ای جان | برخیز و بیا آخر تا خواب و خورم بینی |