عطار (غزلیات)/صبح بر افراخت علم ای غلام
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (صبح بر افراخت علم ای غلام) از عطار |
' |
صبح بر افراخت علم ای غلام | رنجه کن از لطف قدم ای غلام | |
خیز که بشکفت گل و یاسمین | تا بنشینیم به هم ای غلام | |
باده خوریم و ز جهان بگذریم | زانکه جهان شد چو ارم ای غلام | |
بس که بریزد گل نازک ز باد | ما شده در خاک دژم ای غلام | |
زین گذران عمر چه نازیم ما | زندگیی ماند و دو دم ای غلام | |
پس چو چنین است یقین عمر خویش | چند گذاریم به غم ای غلام | |
این همه خود بگذرد و جان و دل | وا رهد از جور و ستم ای غلام | |
وقت درآمد که به پشتی تو | باز بر آریم شکم ای غلام | |
آب نجوییم ز خضر ای پسر | جام نخواهیم ز جم ای غلام | |
در نگر و خلق جهان را ببین | روی نهاده به عدم ای غلام | |
چون همه در معرض محو آمدند | محو شوی زود تو هم ای غلام | |
خود تو یقین دان که نیرزد ز مرگ | جمله جهان نیم درم ای غلام | |
عاقبت الامر چو مرگ است راه | عمر تو چه بیش و چه کم ای غلام | |
پس غم عطار درین وقت گل | دفع کن از می به کرم ای غلام |