عطار (غزلیات)/زندهی عشق تو آب زندگانی کی خورد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (زندهی عشق تو آب زندگانی کی خورد) از عطار |
' |
زندهی عشق تو آب زندگانی کی خورد | عاشق رویت غم جان و جوانی کی خورد | |
هر که خورد از جام دولت درد دردت قطرهای | تا که جان دارد شراب شادمانی کی خورد | |
جان چو باقی شد ز خورشید جمالت تا ابد | ذرهای اندوه این زندان فانی کی خورد | |
گر فصیح عالمی باشد به پیش عشق تو | تا نه لال آید زلال جاودانی کی خورد | |
دل که عشقت یافت بیرون آمد از بار دو کون | هر که سلطان شد قفای پاسبانی کی خورد | |
هر کسی گوید شرابی خوردهام از دست دوست | پادشه با هر گدایی دوستگانی کی خورد | |
جان ما چون نوشداروی یقین عشق خورد | با یقین عشق ز هر بد گمانی کی خورد | |
چون دل عطار در عشقت غم صد جان نخورد | پس غم این تنگ جای استخوانی کی خورد |