عطار (غزلیات)/زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد) از عطار |
' |
زلف تو مرا بند دل و غارت جان کرد | عشق تو مرا رانده به گرد دو جهان کرد | |
گویی که بلا با سر زلف تو قرین بود | گویی که قضا با غم عشق تو قران کرد | |
اندر طلب زلف تو عمری دل من رفت | چون یافت ره زلف تو یک حلقه نشان کرد | |
وقت سحری باد درآمد ز پس و پیش | وان حلقه ز چشم من سرگشته نهان کرد | |
چون حلقهی زلف تو نهان گشت دلم برد | چون برد دلم آمد و آهنگ به جان کرد | |
جان نیز به سودای سر زلف تو برخاست | پیش آمد و عمری چو دلم در سر آن کرد | |
ناگه سر مویی ز سر زلف تو در تاخت | جان را ز پس پردهی خود موی کشان کرد | |
فیالجمله بسی تک که زدم تا که یقین گشت | کز زلف تو یک موی نشان می نتوان کرد | |
گرچه نتوان کرد بیان سر زلفت | آن مایه که عطار توانست بیان کرد |