عطار (غزلیات)/دریاب که رخت برنهادم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (دریاب که رخت برنهادم) از عطار |
' |
دریاب که رخت برنهادم | روی از عالم بدر نهادم | |
هم غصه به زیر پای بردم | هم پای به آن زبر نهادم | |
نایافته وصل جان بدادم | این نیز بر آن دگر نهادم | |
دریای غم تو موج میزد | من روی به موج در نهادم | |
ناگاه به درد غرق گشتم | یک گام چو بیشتر نهادم | |
گفتی سفری بکن که در راه | از بهر تو صد خطر نهادم | |
از خاک در تو برگرفتم | آن روی که در سفر نهادم | |
فراشی خاک درگه تو | با جانب چشم تر نهادم | |
خون خوردن جاودانه بی تو | قسم دل بی خبر نهادم | |
از خون سرشک من گلی شد | هر خشت که زیر سر نهادم | |
جز نام تو بار بر نیاورد | هر داغ که بر جگر نهادم | |
در آتش دل بتافتم گرم | از هر داغی که بر نهادم | |
بس مهر که از خیال رویت | بر مردمک بصر نهادم | |
آن چندان مهر تا قیامت | از بهر یکی نظر نهادم | |
بی او نظری فرید نگشاد | کین قاعده معتبر نهادم |