عطار (غزلیات)/بی لبت از آب حیوان میبسم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (بی لبت از آب حیوان میبسم) از عطار |
' |
بی لبت از آب حیوان میبسم | بی رخت از ماه تابان میبسم | |
کار روی حسن تو گردان بس است | ز آفتاب چرخ گردان میبسم | |
سر گرانم من ز چین زلف تو | از همه چین مشک ارزان میبسم | |
گر ندارم آبرویی پیش تو | آب روی از چشم گریان میبسم | |
تا لب لعل تو در چشم من است | تا ابد از بحر و از کان میبسم | |
از همه ملک دو عالم یک نفس | با تو گر دستم دهد آن میبسم | |
گفتهای زارت بخواهم سوختن | آتش شوق تو در جان میبسم | |
زآتش دیگر چه میسوزی مرا | چون یک آتش هست سوزان میبسم | |
ساقیا در ده شرابی آشکار | کز دلی پر کفر پنهان میبسم | |
زین همه زنار از تشویر خلق | کرده پنهان زیر خلقان میبسم | |
درد ده تا درد بفزاید مرا | زانکه با دردت ز درمان میبسم | |
غرق دریا گر مرا کرده است نفس | تشنه میمیرم بیابان میبسم | |
مست لایعقل کن این ساعت مرا | کز دم عقل سخن دان میبسم | |
عقل خود را مصلحت جوید مدام | زین چنین عقل تن آسان میبسم | |
کارساز است او ز پیش و پس ولی | هم ز پایان هم ز پیشان میبسم | |
عقل را بگذار اگر اهل دلی | زانکه چون دل هست از جان میبسم | |
نقد ابن الوقت قلب است ای فرید | دل طلب کز عقل حیران میبسم |