عطار (غزلیات)/بیار آن جام می تا جان فشانیم

'

عطار (غزلیات) (بیار آن جام می تا جان فشانیم) از عطار

'

بیار آن جام می تا جان فشانیم		نثاری بر سر جانان نشانیم
بیا جانا که وقت آن درآمد		که جان بر جام جان‌افشان فشانیم
چو بر جان آشکارا گشت جانان		ز غیرت جان خود پنهان فشانیم
دمی کز ما برآید بی غم او		در آن ماتم بسی طوفان فشانیم
چو دریا در خروش آییم وانگه		ز چشم خون‌فشان باران فشانیم
وگر در دیده آید غیر او کس		نمک در دیده‌ی گریان فشانیم
همان بهتر که در عشقش چو عطار		در از دریای بی‌پایان فشانیم