عطار (غزلیات)/ازین دریا که غرق اوست جانم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (ازین دریا که غرق اوست جانم) از عطار |
' |
ازین دریا که غرق اوست جانم | برون جستم ولیکن در میانم | |
بسی رفتم درین دریا و گفتم | گشاده شد به دریا دیدگانم | |
چون نیکو باز جستم سر دریا | سر مویی ز دریا می ندانم | |
کسی کو روی این دریا بدید است | دهد خوش خوش نشانی هر زمانم | |
ولیکن آنکه در دریاست غرقه | ندانم تا دهد هرگز نشانم | |
چو چشمم نیست دریابین، چه مقصود | اگر من غرق این دریا بمانم | |
چو نابینای مادرزاد، کشتی | درین دریا همه بر خشک رانم | |
چو در دریا جنب میبایدم مرد | چنین لب خشک و تر دامن از آنم | |
کسی در آب حیوان تشنه میرد | چه گویند آخر آن کس را من آنم | |
دریغا کانچه میجستم ندیدم | وزین غم پر دریغا ماند جانم | |
ندارم یکشبه حاصل ولیکن | به انواع سخن گوهر فشانم | |
مرا از عالمی علم شکر به | که باشد یک شکر اندر دهانم | |
دلم کلی ز علم انکار بگرفت | کنون من در پی کار عیانم | |
اگر کاری عیان من نگردد | چو مرداری شوم در خاکدانم | |
اگر عطار را فانی بیابم | به بحر دولتش باقی رسانم |