عطار (عذر آوردن مرغان)/در بر شیخی سگی می‌شد پلید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | عطار (عذر آوردن مرغان) (در بر شیخی سگی می‌شد پلید) از عطار |
' |
| در بر شیخی سگی می‌شد پلید | شیخ از آن سگ هیچ دامن در نچید | |
| سایلی گفت ای بزرگ پاک باز | چون نکردی زین سگ آخر احتراز | |
| گفت این سگ ظاهری دارد پلید | هست آن در باطن من ناپدید | |
| آنچ او را هست بر ظاهر عیان | این دگر را هست در باطن نهان | |
| چون درون من چو بیرون سگست | چون گریزم زو که با من هم تگ است | |
| ور پلیدی درون اندکیست | صد نجس بیشی که این قله یکیست | |
| گرچه اندک حیرت آمد بند راه | چه به کوهی بازمانی چه به کاه |