عبید زاکانی (غزلیات)/نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عبید زاکانی (غزلیات) (نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد) از عبید زاکانی |
' |
نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد | غریب را وطن خویش میبرد از یاد | |
زهی خجسته مقامی و جانفزا ملکی | که باد خطهی عالیش تا ابد آباد | |
بهر طرف که روی نغمه میکند بلبل | بهر چمن که رسی جلوه میکند شمشاد | |
بهر که درنگری شاهدیست چون شیرین | بهر که برگذری عاشقیست چون فرهاد | |
در این دیار دلم شهر بند دلداریست | که جان به طلعت او خرمست و خاطر شاد | |
سرم هوای وطن میپزد ولیک دلم | ز بند زلف سیاهش نمیشود آزاد | |
ز جور سنبل کافر مزاج او افغان | ز دست نرگس جادو فریب او فریاد | |
غنیمتست غنیمت شمار فرصت عیش | که تن ضعیف نهاد است و عمر بیبنیاد | |
بگیر دامن یاری و هرچه خواهی کن | بنوش بادهی صافی و هرچه بادا باد | |
به سوی باد و نی میل کن که میگویند | « جهان بر آب نهاده است و آدمی بر باد» | |
خوشست ناز و نعیم جهان ولی چو عبید | « غلام همت آنم که دل بر او ننهاد » |