عبید زاکانی (غزلیات)/شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند

'

عبید زاکانی (غزلیات) (شرم دار ایدل از این دهر رهایی تا چند) از عبید زاکانی

'

شرم دار ایدل از این دهر رهایی تا چند بیخودی تا به کی و بیهده رایی تا چند نیست کار تو به سامان و کیایی به نوا غره گشتن به چنین کار و کیایی تا چند با چنین مال و بقایی و متاعی که تراست لاف قارونی و دعوی خدایی تا چند تن مقیم حرم و دل به خرابات مغان کرده زنهار نهان زیر عبایی تا چند دنیی و آخرتت هر دو هوس میدارد یک جهت باش چو مردان دو هوایی تا چند ضامن نفس گر اینست بدین راضی شو غم درویشی و بی‌برگ و نوایی تا چند از در رحمت حق جوی گشایش چو عبید بر در بسته‌ی مخلوق گدایی تا چند