طــوق طــاعت فخر شیرازی

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو




کعبۀ ما حضــور حضــرت اوســت حـــج مبـــرور مــا زیارت اوست




هــر کسی رو به قبلــه ای دارد قبلــــۀ مـا جمـــال طلعـــت اوست




طاعتی را که نیست شوب و ریا در حقیقــت همـــان محبـــت اوست




علـــم الله کــه دیــده را در سر خاصیت نی به غیـر رویت اوست




مــاه تابـان نـه همچـو عارض وی سرو بستان نه همچو قامت اوست




آنچــه صـورت نبست جـز در وی معنـــی حســـن بی نهـــایت اوست




ســـــر مــا و کمنـــــد فــــرمـانش گــردن مـا و طـوق طاعت اوست




گـــــر کشــــد زار یا ببخشــــایــد میـــل خاطــر قبول حضرت اوست




ایکــه در پــردۀ شــک اســت دلت به یقیــن آدمی به صـورت اوست




هر کســی وصفــی از جمالش گفت آنچه ناید به وصف هیئت اوست




اگــر ای فخر بینشـــی باشــد بر تو از تو تمام حجّت اوست



M rastgar ‏۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۱۲:۰۹ (UTC)