طریق ادب فخر شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
منم که کعبۀ کوی تو سجده گاه منست | طواف درگه او کار سال و ماه منست |
گرم گناه برون از حد است باکی نیست | که عفو و خلق کریم وی عذر خواه منست |
ز ذلّ بندگی نفس هر که شد آزاد | اگر گدای سر کوست پادشاه منست |
به هر چه حکم کند در وجود من فضل است | غنا و قدرت و علمش بر این گواه منست |
سر ار فرود به شاهی نیاورم چه عجب | ز خاک درگه او افسر و کلاه منست |
از آن زمان که شدم مقیم حضرت او | مقام پادشاهی دون پایگاه منست |
بگو به شیخ مکن عرضه دین خود بر من | که غیر کیش محبت نه رسم و راه منست |
عجب ز فخر که گفت اختیار اوست گنه | تو در طریق ادب کوش گو گناه منست |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۱۲:۱۴ (UTC)