شیراز بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
عید است و جهان ز نو جوان است | هر جا دلیســـــــت شــــــادمان اســت |
عالــــم همـــه تازه خـــاصّه شیــــــــراز | کـــز سبــــزه بهشــــت جاودان است |
ســــاری در باغ بـــذله ســــنج اســـت | بلبــــل بر شـــــاخ نغمه خوان اسـت |
جان بخــــــــش نســــــــیم صبحـــــــگاهی | زآنســــان که شــــمیم دلســـتان است |
هم ســـــــرو به باغ پای کـــوب است | هم ســــبزه به راغ کف زنان است |
از بس گل و ســـبزه کوه و صــحرا | غیــــرت ده باغ و بوســـــتان اســت |
عیــــــــد آمــــد و برد غـــم ز دلــــــها | هـــر جا که دلیســـت شــادمان است |
مــــا را نبــــــــود به عیـــــد کـــــــاری | دیــــــدار تو عیــــــد عاشـــقان اسـت |
خـــــــــــرّم دل مــا از آن جــــــــــمالت | کــز وی خـــــــرّم همــه جهان است |
فرمــــــان ده مــــلک جــــــــم که رویـش | رخشــــــنده چو ماه آسمـــــــــان است |
هم او به شــــــــهر بنـــــد دلهاست | هم مـــــاه بر آسمـــــــان جان است |
بیدل که کمینـــــــــه بنــــــــــدۀ اوســــــت | بر تاجــــــــــوران خدایــــــــگان است |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۶:۲۶ (UTC)