سیف فرغانی (غزلها)/دلم بوسه ز آن لعل نوشین خوهد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سیف فرغانی (غزلها) (دلم بوسه ز آن لعل نوشین خوهد) از سیف فرغانی |
' |
دلم بوسه ز آن لعل نوشین خوهد | و گر در بها دنیی و دین خوهد | |
لب تست شیرین، زبان تو چرب | چو صوفی دلم چرب و شیرین خوهد | |
جهان گر سراسر همه عنبر است | دلم بوی آن زلف مشکین خوهد | |
نگارا غم عشقت از عاشقان | چو کودک گهی آن و گه این خوهد | |
مرا گفت جانان خوهی جان بده | درین کار او مزد پیشین خوهد | |
چو خسرو اگر میخوهی ملک وصل | چو فرهاد آن کن که شیرین خوهد | |
چو خندم ز من گریه خواهد ولیک | چو گریم ز من اشک خونین خوهد | |
نه عاشق کند ملک دنیا طلب | نه بهرام شمشیر چوبین خوهد | |
کند عاشق اندر دو عالم مقام | اگر در لحد مرده بالین خوهد | |
به ما کی درآویزد ای دوست عشق | که شاه است و هم خانه فرزین خوهد | |
چو من بوم را کی کند عشق صید | که شهباز کبک نگارین خوهد | |
درین دامگه ما چو پر کلاغ | سیاهیم و او بال رنگین خوهد | |
بر آریم گرد از بساط زمین | اگر اسب شطرنج شه زین خوهد | |
به دست آورمگر، ز چون من گدا | سگ کوی او نان زرین خوهد | |
تو از سیف فرغانیی بینیاز | توانگر کجا یار مسکین خوهد |