سیف فرغانی (غزلها)/ای سعادت ز پی زینت و زیبایی را
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سیف فرغانی (غزلها) (ای سعادت ز پی زینت و زیبایی را) از سیف فرغانی |
' |
ای سعادت ز پی زینت و زیبایی را | بافته بر قد تو کسوت رعنایی را | |
عشق رویت چو مرا حلقه بزد بر در دل | شوق از خانه به در کرد شکیبایی را | |
گر ببینم رخ چون شمع تو ای جان بیم است | کب چشمم بکشد آتش بینایی را | |
ذرهها گر همه خورشید شود بیرویت | نبود روز شب عاشق سودایی را | |
من شوریده سر کوی تو را ترک کنم | گر مگس ترک کند صحبت حلوایی را | |
در دهان طمعم چون ترشی کند کند | لب شیرین تو دندان شکر خایی را | |
دهن تنگ تو چون ذرهی در سایه نهان | نفی کردهاست ز خود تهمت پیدایی را | |
صبر با غمزهی غارتگرت افگند سپر | دفع شمشیر کند لشکر یغمایی را | |
هوس نرگس شیر افگن تو در کویت | با سگان انس دهد آهوی صحرایی را | |
بهر تو گوهر دین ترک همی باید کرد | ز آنکه تو خاک شماری زر دنیایی را | |
سعدی ار شعر من و حسن تو دیدی گفتی | غایت این است جمال و سخنآرایی را | |
سیف فرغانی چون شمع خیالش با تست | چه غم ار روز نباشد شب تنهایی را | |
مرد نادان ز غم آسوده بود چون کودک | خیز و چون تخته بشو دفتر دانایی را |