سیف فرغانی (غزلها)/از لطف و حسن یارم در جمع گل عذاران
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سیف فرغانی (غزلها) (از لطف و حسن یارم در جمع گل عذاران) از سیف فرغانی |
' |
از لطف و حسن یارم در جمع گل عذاران | چون بر گل است شبنم چون بر شکوفه باران | |
در صحبت رقیبان هست آن نگار دایم | شمعی به پیش کوران گنجی به دست ماران | |
ای جمله بی تو غمگین چون عندلیب بی گل | من از غم تو شادم چون بلبل از بهاران | |
در طبع من که هستم قربان روز وصلت | خوشتر ز ماه عیدی در چشم روزهداران | |
سر بر زمین نهاده پیش رخ تو شاهان | برقع فگنده بر روی از شرم تو نگاران | |
هنگام باده خوردن از لعل شکرینت | ز آب حیوة پر شد جام شراب خواران | |
در خدمت تو شیرین همچون شراب وصل است | این بادهی به تلخی همچون فراق یاران | |
در دوستیت خلقی با من شدند دشمن | رستم فرو نماند از حرب خرسواران | |
چون گل جهان گرفتی ای جان و ناشکفته | در گلشن جمالت یک غنچه از هزاران | |
ای صد هزار مسکین امیدوار این در | زنهار تا نبندی در بر امیدواران | |
در روزگار عشقش با غم بساز ای دل | کاین غم جدا نگردد از تو به روزگاران | |
ای رفته وز فراقت مانند سیف شهری | نالان چو دردمندان، گریان چو سوگواران | |
ای عقل در غم او یک دم مرا چو سعدی | «بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران» |