سيلاب سرشك بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| گوينـــــد ز تن رود روانم | تن رفت و بجا بماند جانم |
| يعنی كه فتادم از درش دور | جان در بر اوست همچنانم |
| گفتم كه دل از تو باز گيرم | امــا چه كنــــم نمی توانم |
| هنگام وداع جسم و جانست | ممنــــوع مـــدار از فغانم |
| شهـــری بكند ز جای آخر | سيــلاب سرشك ديدگانم |
| پيداست كه عالمی بسوزد | اين شعله كه هست در نهانم |
| جز عشق تو در جهان ندانم | جــــز نام تو برزبــان نرانم |
| از درگه خويشم از چه رانی | آخــر نه ســــگی ز آستانم |
| از خاك درت جدا نگردم | تا خــــاك نگردد استخوانم |
| بر بیدل ناتوان ببخشــــای | مشكن كه شكست خود جهانم |
در ویکی‌پدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۲۶ (UTC)––––