سنایی غزنوی (قصاید)/مردی و جوانمردی آئین و ره ماست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (قصاید) (مردی و جوانمردی آئین و ره ماست) از سنایی غزنوی |
' |
مردی و جوانمردی آئین و ره ماست | جان ملکان زنده به دولتکدهی ماست | |
روزی ده سیاره بر کسب ضیارا | در یوزهگر سایهی پر کله ماست | |
گر چه شره هر چه شه آمد سوی شرست | از دهر برافکندن شرها شره ماست | |
برگ که ما از که بیجاده نترسد | که تابرهی کاهکشان برگ که ماست | |
آنجا که بود کوشش شطرنج تواضع | در نطع جهان هر چه پیادهست شه ماست | |
و آنجای که بخشایش ما دم زد اگر تو | در عمر گنه بینی آن گه گنه ماست | |
حقا که نه بر زندگی و دولت و دینست | هر عزم که در رغم سفیهان تبه ماست | |
هر عارضه کید ز خداوند بر ما | در بندگی آنجا که آن عامه مه ماست | |
ما خازن نیک و بد حقیم ز ما نیست | آنجا که «بگیر» ما و آنجا که «نه» ماست | |
المنة لله که بر دولت و ملت | اقلیم جهان دیده و عیوق گه ماست | |
چشم ملکان زیر سپیدیست ز بس اشک | از بیم یکی بنده که زیر شبه ماست | |
آنکس که ملوکان به غلامیش نیرزند | در خدمت کمتر حشم بارگه ماست | |
بهر شرف خود چو مه چارده هر روز | پر ماه نو از بوس شهان پایگه ماست | |
از بهر زر و سیم نه بل کز پی تشریف | سلطان فلک بندهی زرین کله ماست | |
گرچه مه چرخ آمد خورشید ولیکن | آن مه که به از چشمهی خورشید مه ماست | |
باشد همه را بنده سوی عزت و ما را | زلف پس گوش بت ما بنده ره ماست | |
از بهر دویی آینه در دست نگیریم | زیرا که در آیینه هم از ما شبه ماست | |
راندند بسی کامروایی سلف ما | آن دور چو بگذشت گه ماست گه ماست | |
بهرامشه ار چه که شه ماست ولیکن | آنکو دل ما دارد بهرامشه ماست |