سنایی غزنوی (قصاید)/بس کنید آخر محال ای جملگی اصحاب مال
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (قصاید) (بس کنید آخر محال ای جملگی اصحاب مال) از سنایی غزنوی |
' |
بس کنید آخر محال ای جملگی اصحاب مال | در مکان آتش زنید ای طایفهی ارباب حال | |
زینهار و زینهار از گرم رفتن دم زنید | زین یجوز و لایجوز و خرقه و حال و محال | |
خرقهپوشان گشتهاند از بهر زرق و مخرقه | دین فروشان گشتهاند ار آرزوی جاه و مال | |
ای نظامالدین و فخر ملت ای شیخ الشیوخ | چند ازین حال و محال و چند ازین هجر و وصال | |
کی توان مر ذوالجلال و ذوالبقا را یافتن | در خط خوب تکین و در خم زلف ینال | |
پای بند خیر و شری کی شود در راه عشق | آنکه باشد تشنهی شوق و کمال ذوالجلال | |
از دو بیرون نیست الا شربتی یا ضربتی | گر نعیم آید مناز و گر جحیم آید منال | |
مردن آن باشد که متواری شود سیمرغوار | هشت جنت زیر پر و هفت دوزخ زیر بال | |
نیست نقصانی ز نا آورده طاعتهای خلق | هست مستغنی ز آب و گل، کمال لایزال | |
ای جنید و بایزید از خاک سرها برکنید | تا جهانی بر جدل بینید و قومی در جدال | |
این میان را بسته اندر راه معنی چون الف | و آن شده بیشک ز دعویهای بیمعنی چو دال | |
ای دریغان صادقان گرم رو در راه دین | تیر ایشان دیده دوز و عشق ایشان سینه مال | |
کی خبر داری تو ای نامحرم نا اهل راه | از جفاهای صهیب و از بلاهای بلال | |
عالمی زاغ سیاه و نیست یک باز سپید | یک رمه افراسیاب و نیست پیدا پور زال | |
تا حشر گردند شاگردان دونالفلتین | پردگی گشتند زین غم اوستادان کمال | |
بی مزه شد عشقبازی زین جهان بیمزه | عاشقان را قحط آمد زین تباه تنگ سال | |
وین ظریفان بین کز ایشان تنگ شد پهنای عشق | وین جمیلان بین کز ایشان ننگ میدارد جمال | |
صف دیوان بینم اینک در مقام جبرییل | بیشهی شیران شرزه شد پناه هر شکال | |
عشق یعقوب ار نداری صبر ایوبیت کو | قدر بدر ار نیستت باری کم از قدر هلال | |
دولتی بود آن دوالی کش عمر در کف گرفت | ورنه عمر هست بسیاری نمیبینم دوال | |
یا همه جان باش یا جانان که اندر راه عشق | در یکی قالب نباشد جان و جانان را مجال | |
ناریان بین با سه دوزخ سرد مانده در تموز | ابلهان بین با دو دریا غرق گشته در سفال | |
در جهان آزاد مردی کو که با وی دم زنیم | محرم و شایسته و اهل و مرید و بیملال | |
کوی صدیقان بدیده رفت باید نز قدم | راه صدیقان به طاعت رفت باید نه به بال | |
گر به عقبی دیده داری کوت زاد آخرت | ور به دنیا تکیه داری هست دنیا را زوال | |
صدهزاران رنج بوبکر از یکی این حرف بود | نوح نهصد سال نوحه کرد تا شد همچو نال | |
گردم بوبکر خواهی بخشش یک نانت کو | ور کمال نوح جویی نوحهات کو نیم سال | |
بود آن گه وقت «کان الکاس مجریها الیمین» | هست اکنون گاه «کان الکاس مجریها الشمال» | |
کاسد و فاسد شد آن سحر حرام سامری | هست گفتار سنایی عشق را سحر حلال |