سنایی غزنوی (قصاید)/ای دل به کوی فقر زمانی قرار گیر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (قصاید) (ای دل به کوی فقر زمانی قرار گیر) از سنایی غزنوی |
' |
ای دل به کوی فقر زمانی قرار گیر | بیکار چند باشی دنبال کار گیر | |
گر همچو روح راه نیابی بر آسمان | اصحاب کهفوار برو راه غار گیر | |
تا کی حدیث صومعه و زهد و زاهدی | لختی طریق دیر و شراب و قمار گیر | |
خواهی که ران گور خوری راه شیر رو | خواهی که گنج در شمری دنب مار گیر | |
خواهی که همچو جعفر طیار بر پری | رو دلبر قناعت اندر کنار گیر | |
تسلیم کن به صدق و مسلم همی خرام | وین قلب را به بوتهی معنی عیار گیر | |
چون طیلسان و منبر وقف از تو روی تافت | زنار و دیر جوی و ره پای دار گیر | |
از حرص و آز و شهوت دل را یگانه کن | با نفس جنگجوی ره کارزار گیر | |
یا چون عمر به دره جهان را قرار ده | یا چون علی به تیغ فراوان حصار گیر | |
گه یزدجرد مال و گهی ذوالخمار کش | گه زخم دره دارو گهی ذوالفقار گیر | |
خواهی که بار عسکر بندی ز کان دهر | خرما خمارت آرد سودای خار گیر | |
چندین هزار سجده بکردی ز غافلی | بنشین یکی و سجدهی خود را شمار گیر | |
یک سجده کن چو سحرهی فرعون بیریا | و آن گه میان جنت ماوی قرار گیر | |
ای بی بصر حکایت بختنصر مگوی | وز سامری هزار سمر یادگار گیر | |
بغداد را به طرفهی بغداد باز ده | وندر کمین بصره نشین و طرار گیر | |
در جوی شهر گوهر معنی طلب مکن | غواص وار گوشهی دریا کنار گیر | |
ای کمزن مقامر بد باز بیهنر | خواهی که کم نبازی یاد نگار گیر | |
از زخم هفت و هشت نیابی مراد دل | یکبار پنج رود و سه تار و چهار گیر | |
گر چو خلیل سوختهای از غم خلیل | در گلستان مگرد و در آتش قرار گیر | |
ماهی ز آب نازد و گنجشک از هوا | زین هر دو بط به جوی و کنار بحار گیر | |
دست نگار گر نرسد زی نگار چین | ماهی به تابه صید مکن در شکار گیر | |
گر از جهان حرص نگیری ولایتی | سالار آن ولایت تو خاکسار گیر | |
با یک سوار غز و کنی نیست جای نام | باری چو کشته گردی ره بر هزار گیر | |
یا همچو باز ساکن دست ملوک شو | یا همچو زاغ گوشهی شاخ کنار گیر | |
زین روزگار هیچ نخیزد مکوش بیش | از روزگار دست بشو روز کار گیر | |
چون ماه علم از فلک فقر بر تو تافت | طاووس وار جلوه به باغ و بهار گیر | |
بیرنج بادیه نرسی مشعرالحرام | در تاز و تاکباز و هوا را مهار گیر | |
چندین هزار مرد مبارز درین مصاف | کردند حملهها و نمودند دار گیر | |
با صدق و با شهادت رفتند مردوار | گر ره روی تو نیز ره آن قطار گیر | |
چون سوز کار و درد غم دین نداردت | زین راه «برد» و گوشهی زرع و شیار گیر | |
زین خواجگان مرتبه جویان بیسخا | زین فعل نامشان شرف ننگ و عار گیر | |
زین مال بی نهایت دشمن گرت نصیب | خود را چهار خشت ز دنیا شمار گیر | |
گفت سنایی ار چه محالست نزد تو | تو شکر حال گوی و در کردگار گیر |