سنایی غزنوی (غزلیات)/فراق آمد کنون از وصل برخوردار چون باشم

'

سنایی غزنوی (غزلیات) (فراق آمد کنون از وصل برخوردار چون باشم) از سنایی غزنوی

'

فراق آمد کنون از وصل برخوردار چون باشم		جدا گردید یار از من جدا از یار چون باشم
به چشم ار نیستم گنج عقیق و لولو و گوهر		عقیق‌افشان و گوهربیز و لولوبار چون باشم
کسی کوبست خواب من در آب افگند پنداری		چو خوابم شد تبه در آب جز بیدار چون باشم
بت من هست دلداری و زود آزار و من دایم		دل آزرده ز عشق یار زود آزار چون باشم
دهانش نیم دینارست و دینارست روی من		چو از دینار بی‌بهرم به رخ دینار چون باشم
ز بی‌خوابی همی خوانم به عمدا این غزل هردم		«همه شب مردمان در خواب و من بیدار چون باشم»