دیوان شمس/چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی) از مولوی |
' |
چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی | برآری کار محتاجان نخسبی | |
تو نور خاطر این شب روانی | برای خاطر ایشان نخسبی | |
شبی بر گرد محبوسان گردون | بگردی ای مه تابان نخسبی | |
جهان کشتی و تو نوح زمانی | نگاهش داری از طوفان نخسبی | |
شب قدری که دادی وعده آن روز | دراندیشی از آن پیمان نخسبی | |
مخسب ای جان که خفتن آن ندارد | چه باشد چون تو داری آن نخسبی | |
تویی شه پیل و پیش آهنگ پیلان | چو کردی یاد هندستان نخسبی | |
تو نپسندی ز داد و رحمت خویش | که بستان را کنی زندان نخسبی | |
اگر خسبی نخسبد جز که چشمت | تویی آن نور جاویدان نخسبی | |
خمش کردم نگویم تا تو گویی | سخن گویان سخن گویان نخسبی | |
چو روی شمس تبریزی بدیدی | سزد کز عشق آن سلطان نخسبی |