دیوان شمس/چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این) از مولوی |
' |
چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این | بلی ولیک بده اولا شراب گزین | |
بده به خمس مبارک مرا ششم جامی | بگو بگیر و درآشام خمس با خمسین | |
غزال خویش به من ده غزل ز من بستان | نمای چهره شعریت و شعر تازه ببین | |
خمار شعر نگویم خمار من بشکن | بدان میی که نگنجد در آسمان و زمین | |
ستیزه روی مرا لطف و دلبری تو کرد | وگر نه سخت ادبناک بودم و مسکین | |
هزارساله ادب را به یک قدح ببری | خمار عشق تو نگذاشت دیده شرمین | |
ز سایه تو جهان پر ز لیلی و مجنون | هزار ویسه بسازد هزار گون رامین | |
وگر نه سایه نمودی جمال وحدت تو | در این جهان نه قران هست آمدی نه قرین | |
تو آفتابی و جز تو چو سایه تابع توست | گهی رود به شمال و گهی دود به یمین | |
گهی محیط جهان و گهی به کل فانی | به دست توست مسخر چو مهره تکوین | |
جمال و حسن تو ساکن چو عشق ما پیچان | جبین هجر تو بیچین چو سفره ما پرچین | |
سکون حسن عجبتر که بیقراری ما | و باز از این دو عجبتر چو سر کنی ز کمین |