دیوان شمس/همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن 1
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن) از مولوی |
' |
همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن | وقت آن شد که درآییم خرامان به چمن | |
دامن سیب کشانیم سوی شفتالو | ببریم از گل تر چند سخن سوی سمن | |
نوبهاران چون مسیحی است فسون میخواند | تا برآیند شهیدان نباتی ز کفن | |
آن بتان چون جهت شکر دهان بگشادند | جان به بوسه نرسد مست شد از بوی دهن | |
تاب رخسار گل و لاله خبر میدهدم | که چراغی است نهان گشته در این زیر لگن | |
برگ میلرزد و بر شاخ دلم میلرزد | لرزه برگ ز باد و دلم از خوب ختن | |
دست دستان صبا لخلخه را شورانید | تا بیاموخت به طفلان چمن خلق حسن | |
باد روح قدس افتاد و درختان مریم | دست بازی نگر آن سان که کند شوهر و زن | |
ابر چون دید که در زیر تتق خوبانند | برفشانید نثار گهر و در عدن | |
چون گل سرخ گریبان ز طرب بدرانید | وقت آن شد که به یعقوب رسد پیراهن | |
چون عقیق یمنی لب دلبر خندید | بوی یزدان به محمد رسد از سوی یمن | |
چند گفتیم پراکنده دل آرام نیافت | جز بر آن زلف پراکنده آن شاه زمن |