دیوان شمس/هله نومید نباشی که تو را یار براند

'

دیوان شمس (غزلیات) (هله نومید نباشی که تو را یار براند) از مولوی

'

هله نومید نباشی که تو را یار براند		گرت امروز براند نه که فردات بخواند
در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا		ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند
و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها		ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند
نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببرد		نهلد کشته خود را کشد آن گاه کشاند
چو دم میش نماند ز دم خود کندش پر		تو ببینی دم یزدان به کجا هات رساند
به مثل گفتم این را و اگر نه کرم او		نکشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند
همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد		بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند
دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش		به کی ماند به کی ماند به کی ماند به کی ماند
هله خاموش که بی‌گفت از این می همگان را		بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند