دیوان شمس/میآیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (میآیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن) از مولوی |
' |
میآیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن | برکندهای به خشم دل از یار مهربان | |
از آفتاب روی تو چون شکل خشم تافت | پشتم خم است و سینه کبودم چو آسمان | |
زان تیرهای غمزه خشمین که میزنی | صد قامت چو تیر خمیدهست چون کمان | |
از پرسشم ز خشم لب لعل بستهای | جان ماندم ز غصه این یا دل و زبان | |
لطف تو نردبان بده بر بام دولتی | ای لطف واگرفته و بشکسته نردبان | |
این لابه ام به ذات خدا نیست بهر جان | ای هر دمی خیال تو صد جان جان جان | |
یاد آر دلبرا که ز من خواستی شبی | نقشی ز جان خون شده من دادمت نشان | |
جانا به حق آن شب کان زلف جعد را | در گردنم درافکن و سرمست میکشان | |
تا جان باسعادت غلطان همیرود | چوگان دو زلف و گوی دل و دشت لامکان | |
کرسی عدل نه تو به تبریز شمس دین | تا عرش نور گیرد و حیران شود جهان |