دیوان شمس/مرغ دلم باز پریدن گرفت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (مرغ دلم باز پریدن گرفت) از مولوی |
' |
مرغ دلم باز پریدن گرفت | طوطی جان قند چریدن گرفت | |
اشتر دیوانه سرمست من | سلسله عقل دریدن گرفت | |
جرعه آن باده بیزینهار | بر سر و بر دیده دویدن گرفت | |
شیر نظر با سگ اصحاب کهف | خون مرا باز خوریدن گرفت | |
باز در این جوی روان گشت آب | بر لب جو سبزه دمیدن گرفت | |
باد صبا باز وزان شد به باغ | بر گل و گلزار وزیدن گرفت | |
عشق فروشید به عیبی مرا | سوخت دلش بازخریدن گرفت | |
راند مرا رحمتش آمد بخواند | جانب ما خوش نگریدن گرفت | |
دشمن من دید که با دوستم | او ز حسد دست گزیدن گرفت | |
دل برهید از دغل روزگار | در بغل عشق خزیدن گرفت | |
ابروی غماز اشارت کنان | جانب آن چشم خمیدن گرفت | |
عشق چو دل را به سوی خویش خواند | دل ز همه خلق رمیدن گرفت | |
خلق عصااند عصا را فکند | قبضه هر کور که دیدن گرفت | |
خلق چو شیرند رها کرد شیر | طفل که او لوت کشیدن گرفت | |
روح چو بازیست که پران شود | کز سوی شه طبل شنیدن گرفت | |
بس کن زیرا که حجاب سخن | پرده به گرد تو تنیدن گرفت |