دیوان شمس/عمرک یا واحدا فی درجات الکمال
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (عمرک یا واحدا فی درجات الکمال) از مولوی |
' |
عمرک یا واحدا فی درجات الکمال | قد نزل الهم بی یا سندی قم تعال | |
چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال | تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بیزوال | |
یا فرجی مونسی یا قمر المجلس | وجهک بدر تمام ریقک خمر حلال | |
چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر | خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال | |
روحک بحر الوفا لونک لمع الصفا | عمرک لو لا التقی قلت ایا ذا الجلال | |
آه ز نفس فضول آه ز ضعف عقول | آه ز یار ملول چند نماید ملال | |
تطرب قلب الوری تسکرهم بالهوی | تدرک ما لا یری انت لطیف الخیال | |
آنک همیخوانمش عجز نمیدانمش | تا که بترسانمش از ستم و از وبال | |
تدخل ارواحهم تسکر اشباحهم | تجلسهم مجلسا فیه کوس ثقال | |
جمله سال و جواب زوست و منم چون رباب | می زندم او شتاب زخمه که یعنی بنال | |
تصلح میزاننا تحسن الحاننا | تذهب احزاننا انت شدید المحال | |
یک دم آواز مات یک دم بانگ نجات | می زند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال |