دیوان شمس/بیا کامروز شه را ما شکاریم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (بیا کامروز شه را ما شکاریم) از مولوی |
' |
بیا کامروز شه را ما شکاریم | سر خویش و سر عالم نداریم | |
بیا کامروز چون موسی عمران | به مردی گرد از دریا برآریم | |
همه شب چون عصا افتاده بودیم | چو روز آمد چو ثعبان بیقراریم | |
چو گرد سینه خود طوف کردیم | ید بیضا ز جیب جان برآریم | |
بدان قدرت که ماری شد عصایی | به هر شب چون عصا و روز ماریم | |
پی فرعون سرکش اژدهاییم | پی موسی عصا و بردباریم | |
به همت خون نمرودان بریزیم | تو این منگر که چون پشه نزاریم | |
برافزاییم بر شیران و پیلان | اگر چه در کف آن شیر زاریم | |
اگر چه همچو اشتر کژنهادیم | چو اشتر سوی کعبه راهواریم | |
به اقبال دوروزه دل نبندیم | که در اقبال باقی کامکاریم | |
چو خورشید و قمر نزدیک و دوریم | چو عشق و دل نهان و آشکاریم | |
برای عشق خون آشام خون خوار | سگانش را چو خون اندر تغاریم | |
چو ماهی وقت خاموشی خموشیم | به وقت گفت ماه بیغباریم |