دیوان شمس/با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا) از مولوی |
' |
با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا | گوهری باشی و از سنگی فرومانی چرا | |
میکشد هر کرکسی اجزات را هر جانبی | چون نه مرداری تو بلک باز جانانی چرا | |
دیدهات را چون نظر از دیده باقی رسید | دیدهات شرمین شود از دیده فانی چرا | |
آن که او را کس به نسیه و نقد نستاند به خاک | این چنین بیشی کند بر نقده کانی چرا | |
آن سیه جانی که کفر از جان تلخش ننگ داشت | زهر ریزد بر تو و تو شهد ایمانی چرا | |
تو چنین لرزان او باشی و او سایه توست | آخر او نقشیست جسمانی و تو جانی چرا | |
او همه عیب تو گیرد تا بپوشد عیب خود | تو بر او از غیب جان ریزی و میدانی چرا | |
چون در او هستی به بینی گویی آن من نیستم | دعوی او چون نبینی گوییش آنی چرا | |
خشم یاران فرع باشد اصلشان عشق نوست | از برای خشم فرعی اصل را رانی چرا | |
شه به حق چون شمس تبریزیست ثانی نیستش | ناحقی را اصل گویی شاه را ثانی چرا |