دیوان شمس/ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا) از مولوی |
' |
ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا | آواز تو جان افزا تا روز مشین از پا | |
سودی همگی سودی بر جمله برافزودی | تا بود چنین بودی تا روز مشین از پا | |
صد شهر خبر رفته کای مردم آشفته | بیدار شد آن خفته تا روز مشین از پا | |
بیدار شد آن فتنه کو چون بزند طعنه | در کوه کند رخنه تا روز مشین از پا | |
در خانه چنین جمعی در جمع چنین شمعی | دارم ز تو من طمعی تا روز مشین از پا | |
میر آمد میر آمد وان بدر منیر آمد | وان شکر و شیر آمد تا روز مشین از پا | |
ای بانگ و نوایت تر وز باد صبا خوشتر | ما را تو بری از سر تا روز مشین از پا | |
مجلس به تو فرخنده عشرت ز دمت زنده | چون شمع فروزنده تا روز مشین از پا | |
این چرخ و زمین خیمه کس دید چنین خیمه | ای استن این خیمه تا روز مشین از پا | |
این قوم پرند از تو باکر و فرند از تو | زیر و زبرند از تو تا روز مشین از پا | |
در بحر چو کشتیبان آن پیل همیجنبان | تا منزل آباقان تا روز مشین از پا | |
ای خوش نفس نایی بس نادره برنایی | چون با همه برنایی تا روز مشین از پا | |
دف از کف دست آید نی از دم مست آید | با نی همه پست آید تا روز مشین از پا | |
چون جان خمشیم اما کی خسبد جان جانا | تو باش زبان ما تا روز مشین از پا |