دیوان شمس/المنه لله که ز پیکار رهیدیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (المنه لله که ز پیکار رهیدیم) از مولوی |
' |
المنه لله که ز پیکار رهیدیم | زین وادی خم در خم پرخار رهیدیم | |
زین جان پر از وهم کژاندیشه گذشتیم | زین چرخ پر از مکر جگرخوار رهیدیم | |
دکان حریصان به دغل رخت همه برد | دکان بشکستیم و از آن کار رهیدیم | |
در سایه آن گلشن اقبال بخفتیم | وز غرقه آن قلزم زخار رهیدیم | |
بیاسب همه فارس و بیمی همه مستیم | از ساغر و از منت خمار رهیدیم | |
ما توبه شکستیم و ببستیم دو صد بار | دیدیم مه توبه به یک بار رهیدیم | |
زان عیسی عشاق و ز افسون مسیحش | از علت و قاروره و بیمار رهیدیم | |
چون شاهد مشهور بیاراست جهان را | از شاهد و از برده بلغار رهیدیم | |
ای سال چه سالی تو که از طالع خوبت | ز افسانه پار و غم پیرار رهیدیم | |
در عشق ز سه روزه وز چله گذشتیم | مذکور چو پیش آمد از اذکار رهیدیم | |
خاموش کز این عشق و از این علم لدنیش | از مدرسه و کاغذ و تکرار رهیدیم | |
خاموش کز این کان و از این گنج الهی | از مکسبه و کیسه و بازار رهیدیم | |
هین ختم بر این کن که چو خورشید برآمد | از حارس و از دزد و شب تار رهیدیم |